بگذار امشب همه ی ادبیات های پرتکلف و لاف های همیشه سنگین ِ مزوّرانه را به دست ِ بی رحم جلادهای سکوت بسپارم!
بگذار امشب همه ی واژه هایی که از استعمال های ریاکارانه ام گریزان اند؛ به حال پریشان گویی اضطرارشان رهسپار لال مانی کنم!
و بگذار تا همیشه ی تاریخ کربلا؛
سردرگم حیرت هایی شوم از جنس ِ همان فلسفه بافی های احمقانه ای که رمز مبهم دعوت شدنت را به استهزای جهالت می گیرند .
آری در حریم حسین؛
تنها دعوت،
شرط ورود است .
خدا اگر بخواهد
ارباب اگر رخصت فرماید
اجل اگر مهلت دهد
در اربعین ِ آوارگی،
زائر حریم پرحزن ِ حسین خواهم بود .
و من در تقلای سپاس های بچگانه ام بر دعوت های حسینی؛
بلندترین و فصیح ترین ادبیات ِ پریشانی ام را؛
در التهاب ِ برزخانه ی سراسر شوق و شرم ِ نابندگی؛
فریاد ِ سکوت خواهم زد .
درباره این سایت